Bir önceki yazımda blog yazmaktan artık çok daha fazla keyif aldığımı belirtmiştim. O yazımdan sonra, bayan takipçilerimden birisi, benim blogumu ilgiyle takip ettiğini, kendisinin de blog tuttuğunu ve bir haftadır çözemediği bir sorununun olduğunu, kullandığı hostingin de ücretsiz olduğu için teknik destek vermediklerini dile getirdi.
Facebook’taki konuşmamız sırasında, sorduğum birkaç sorudan sonra, blogumdaki yazdığım yazıları okuduğu için güven konusunda sıkıntısının olmadığını dile getirerek kullanıcı adı ve şifresini bana vererek yardımcı olmamı istedi. Ben de kendisine elimden gelen yardımı yaptım. Konuşmamızın sonunda, kendisinin ne işle uğraştığını söyledi ve umarım ben de size bir gün yardımcı olurum dedi.
Tanımadığım ve daha önce hiç konuşmadığım birinin, sırf yazılarımı okuyarak bana güvendiğini belirtmesi çok hoşuma gitti. Kimin hoşuna gitmez ki? Demek ki bu güveni, yazdığım yazılarla karşı tarafa hissettirebilmişim. Bir blog yazarı için bundan büyük mutluluk olur mu?
Benim bu olaydan bir kez daha çıkardığım ders, blog yazmaya başladıysanız hiçbir zaman vazgeçmemeniz gerekiyor. Tanımasanız da insanlara yardımcı olun. Yaptığınız yardım belki bir gün size hiç ummadığınız bir şekilde geri dönebilir.
Yorum Gönder