Doktor bana “Gece 12’den sonra oruçlu gibi gel.” demişti. Ben de ameliyattan bir gün önce(21 Ekim 2012), akşam yemeğini yedikten bir süre sonra fazla geç vakte kalmadan yattım. Sabah kalktığımda hafiften heyecan başlamıştı. Hastanenin önüne gelince heyecanım biraz daha arttı.
Ameliyat için gerekli olan bazı kağıtları imzaladıktan sonra ameliyat ücretini ödedik. Bileğime de üzerinde adım soyadım, doktorun adı soyadı vb. bilgiler bulunan bir bileklik takıldıktan sonra kan almak için hastanenin bir üst katına çıktık. Biraz kan aldılar ve parmaktan da küçük bir damla kan aldıktan sonra oda numaramızı öğrenip, odaya çıktık.
Bu arada malum bayram öncesi olduğu için çok fazla bir kalabalık yoktu. Benim doktorum da o gün sırf beni ameliyat etmek için hastaneye gelmişti. Ben içimde hafif bir heyecanla beklerken mavi gözlü bir hemşire geldi ve tansiyonumu ölçtü. Tansiyonum yüksek çıkmıştı (14’e bir şeydi tam hatırlamıyorum). Neyse aynı hemşire elinde formdaki soruları bana sorarak formu doldurdu. Formdaki sorular da Sigara, alkol kullanıyor musunuz? Hastalıklarınız var mı gibi bir sürü soru vardı. Ben hepsine hayır cevabı verince hemşirenin formu doldurması kısa sürdü.
Hemşire gitti ve annem, anneannem ve ben beklemeye başladık. İnsan, beklerken kendini kurbanlık koyun gibi hissediyor. Oradaki hademelerden biri elinde jiletle ve bir iki poşetle çıkageldi. Ameliyat olunacak bölgedeki kılları (kuyruk sokumundaki) kesecekti. Daha önce ameliyat olan akrabam, bu konuda daha önce beni uyardığı için ben gitmeden önce kılları kesmiştim. Hademe sadece ameliyat olacak olan bölgeyi kalemle işaretledi ve ameliyat elbisesini giydirdi.
Daha sonra odaya iki hemşire geldi ve damardan iğne vurup ucuna da serum bağladılar. Tekerlekli sandalye getirdiler ve elime bağlı olan sorumu kucağımı verip “Murat’la gidiyorsun. Limuzin ile geri döneceksin.” diyerek sandalyeyle ameliyatın olduğu odaya doğru yola çıktık. O anda olayın içinde olduğum ve an be an yaşadığım için çok fazla bir heyecan yoktu. Biraz merak vardı sadece.
Ameliyat odasına geldiğimizde sandalyeden kalktım ve ameliyatın olacağı kısma geçtik. Bu arada sanırım odaların kapısı filan yoktu. Ya da vardı da kapalı değildi. Odaya girerken yandaki odaya baktığımda adamın birini ameliyat ediyorlardı. Başlarında da doktorlar vardı. Ben, o gördüğüm manzarayı tam idrak edemeden kendimi, ameliyat boyunca üzerinde uzanacağım yerde buldum.
Doktor çok ılımlıydı. Belden aşağısını uyuşturmak için iğne yapacağını söyledi. Sanırım heyecan yapmamam için yapacağı her şeyi detaylı olarak söylüyordu. 3’e kadar sayıp 3 deyince iğneyi yapacağını söyledi. Ne yalan söyleyeyim. O anda üçe kadar saymadan iğneyi saplayacak diye düşündüm. Üçe kadar saydı ve iğneyi vurdu. İğneyi vurduğu sırada bir acı duymadım. Sadece biraz ileri ittirince hafif bir irkildim. O irkilme de anlık bir şeydi. “Sakin ol. 10 saniye bekle dedi.”
Zaten oturur vaziyette olduğum için iğneden sonra geriye doğru uzanmamı istediler. Sırtüstü uzanır bir vaziyette bekledim. Ayaklarını oynat dediler. Ben de sadece parmaklarımı oynatabildiğimi söyledim. O andan itibaren felçli bir insanın neler hissettiğini anlamaya başladım.
Pazartesi Günü Ameliyata Gireceğim – [Ameliyat Öncesi]
Kıl Dönmesi Ameliyatında Yaşadıklarım ve Sonrası – Bölüm 2
Yorum Gönder
Facebook Yorumları